Tetris. Ludzie i gry
Od dłuższego czasu w Krakowie w ramach Dyskusyjnych Klubów Czytelniczych spotykamy się, by porozmawiać o rozmaitych komiksach. Inicjatywa jest ciekawa, a i forma zgromadzeń bardzo znakomita, postanowiłem na swój sposób wspierać te akcje różnymi wpisami na Fejsbuku.
Każdy, kto obserwuje profil „W dymku” na FB z pewnością zetknął się z tymi postami. Niemniej, ostatnimi czasy dochodzi do mnie coraz więcej sygnałów, że na social mediach profile nie są bezpieczne i co chwila komuś odbierane jest ich administrowanie, postanowiłem coraz więcej swojej powiedzmy „twórczości” przenieść na blog. Stąd też pomysł publikowania archiwalnych wpisów promujących kolejne spotkania.
Zacznę od najświeższego, czyli o komiksie „Tetris. Ludzie i gry”.
Wpis 1
Gry, złodzieje czasu kolorowi. Ileż to ja godzin im poświęciłem.Z dzieciństwa pamiętam wilka zbierającego jajka w kurniku. Graliśmy w to z kolegami na zmianę, a że było nas kilku, to każdy przez długie i niekończące się minuty gapił się, co robi kolega, by na dosłownie chwilę dostąpić radości pogrania.
Następna była Sensible World of Soccer, czyli piłkarzyki, ale z prostym trybem managerskim, gdzie były awanse i spadki, a także transfery. Kochałem to miłością czystą i walczyłem o tytuły w chyba wszystkich ligach świata.
Był też oczywiście Tetris i godziny układania kształtów w linii, by ich zniknięcie, te drobne chwile chwały, dozowało kolejne dawki hormonu szczęścia dla mózgu.
Była FIFA, była Cywilizacja, była Diuna, był World of Warcraft, no i Football Manager. Kolejne fascynacje zabierające godziny mego życia. Dni i nieprzespane noce poświęcone na planowaniu, układaniu, kupowaniu, sprzedawaniu, kopaniu, budowaniu i robieniu całej masy niepotrzebnych czynności. No, ale nikt inny jak nastolatek nie potrafi marnować życia na głupoty, ale w tym też wieku czas jest z gumy i na wszystko go starcza. No, może oprócz czytania lektur.
Wpis 2
Zwykło się mówić, że gry są nic nie wartą rozrywką. Patrząc przez pryzmat moich doświadczeń powinienem się z tym zgodzić. Niemniej są wyjątki, które sprawiają, że Wasze mózgi nie staną się papkami budyniu.
Jakiś rok temu internety ogarnął strach, bo apka do pokazywania jak będziemy wyglądali na starość (oraz nasi znajomi, nieznajomi i każdy, kogo tam mamy w telefonie), została stworzona w Rosji i wykradnie nam tożsamość.
Otóż moi mili gra, którą kochał chyba każdy młody lub młodszy człowiek lata temu, czyli Tetris, została stworzona w Związku Radzieckim i możliwe, że to iż nie staliśmy się komunistami zawdzięczamy tylko i wyłącznie chaosowi związanemu z ustaleniem prawa własności.
No cóż, nie wszystko co ruskie, zrobi z nas „obcych”.
Autorem Tetrisa był Aleksiej Pażytnov, rządowy programista i miłośnik łamigłówek. Nie chodziło mu o ideologię, czy też pieniądze, ale o rozrywkę dla mózgu. Stworzył grę, która pochłaniała wszystkich na długie godziny i ćwiczyła szare komórki, a przy okazji stała się narzędziem rozgrywki pomiędzy sowietami a ówczesnymi gigantami branży rozrywkowej, którymi byli Nintendo i Atari.
Wpis 3
Nazwa Tetris wzięła się z połączenia słów „tetra” (każdy element składał się z czterech części) oraz „tenis” (ulubionego sportu Pażytnowa). Obecnie można w niego grać na chyba każdej dostępnej platformie. Zaczynając od komputerów stacjonarnych i przenośnych, przez proste przenośne konsole i ich bardziej zaawansowanych następców, smartfony. Ciągle zajmuje czołowe miejsca na listach najpopularniejszych gier. Przyznam, że policzyłem to bardzo pobieżnie, ale na samym Google Play ma kilka milionów pobrań. I to tylko jej oficjalnej wersji, bo Tetris doczekał się też masy podróbek, kopii i wariacji na swój temat.
Tetris. Ludzie i gry, scenariusz i rysunki Box Brown, wyd. Marginesy
No i tyle. Zapraszam do uczestnictwa w spotkaniach Dyskusyjnych Klubów Czytelniczych, bo ta zacna inicjatywa. Obecnie nie ogranicza nas miejsce, bo ze względu na wszeteczną pandemię rozmawiamy poprzez aplikację Zoom.
W dymku 